Edhe si dëgjuan, hynë në tempull ndaj të gdhirë, edhe mësonin. Po kur erdhi kryeprifti dhe ata që ishin bashkë me të, thirrën kuvendin dhe gjithë pleqësinë e bijve të Izraelit, edhe i dërguan në burg, që t’i sillnin ata. Po shërbëtorët, kur shkuan, nuk i gjetën ata në burg; edhe u kthyen e i njoftuan duke thënë se burgun e gjetëm të mbyllur me çdo siguri, edhe rojet duke ndenjur jashtë përpara dyerve; po kur e hapëm, brenda nuk gjetëm asnjeri.
Edhe kur dëgjuan këto fjalë edhe kryeprifti i vitit, edhe kryeroja i tempullit dhe kryepriftërinjtë, vrisnin mendjen për ta se si do t’i bëhet kësaj pune. Atëherë erdhi një njeri e i lajmëroi ata, se ata burra që vutë në burg ja tek janë duke qëndruar në tempull e po mësojnë popullin.
Atëherë shkoi kryeroja bashkë me shërbëtorët e i pruri, por jo me dhunë, se kishin frikë nga populli se mos i vrasë me gurë. Edhe si i prunë, i nxorën përpara këshillit; dhe kryeprifti i pyeti ata, duke thënë: A nuk ju porositëm rreptësisht të mos mësoni në këtë emër? Dhe ja tek mbushët Jerusalemin me mësimin tuaj, edhe doni të hidhni mbi ne gjakun e këtij njeriu.
Atëherë Pjetri dhe apostujt u përgjigjën e thanë: Duhet t’i bindemi Perëndisë më tepër se njerëzve. Perëndia i etërve tanë ngjalli Jisuin, të cilin ju, si e varët mbi dru, e vratë. Këtë Perëndia e lartësoi me anë të së djathtës së tij, si prijës dhe shpëtimtar, që t’i japë pendim Izraelit dhe ndjesë mëkatesh. Edhe ne jemi dëshmitarët e atij për këto fjalë, si edhe Fryma e Shenjtë, të cilin Perëndia ua dha atyre që i binden atij.
Njerëzit pra, kur panë çudinë që bëri Jisui, thoshin se me të vërtetë ky është profeti që ka për të ardhur në botë. Jisui pra, si e kuptoi se donin të vinin e ta rrëmbenin që ta bënin mbret, iku përsëri në mal vetëm.
Edhe si u ngrys, nxënësit e tij zbritën në det. Edhe hynë në lundër, edhe shkuan përtej detit në Kapernaum. Edhe tashmë ishte errësuar dhe Jisui nuk kishte ardhur tek ata. Edhe deti po ngrihej, se po frynte erë e madhe. Pasi vozitën, pra, rreth njëzet e pesë a tridhjetë stade, shohin Jisuin duke ecur mbi det dhe duke ardhur afër lundrës; edhe u frikësuan. Po ai u thotë atyre: Jam unë, mos u frikësoni. Donin pra, ta merrnin në lundër; edhe përnjëherë lundra u gjend në tokën në të cilën shkonin.
Të nesërmen turma që kishte ndenjur përtej detit, kur panë se s’kishte atje tjetër lundër, veç asaj në të cilën hynë nxënësit e tij, edhe se nuk hyri Jisui në lundër bashkë me nxënësit e tij, po vetëm nxënësit e tij, ikën. Edhe të tjera lundra erdhën nga Tiberiada afër vendit ku, pas falënderimit të Zotit, kishin ngrënë bukën; Turma pra, kur pa se Jisui nuk është atje, as nxënësit e tij, hipën edhe ata nëpër lundrat dhe erdhën në Kapernaum duke kërkuar Jisuin.
Edhe si e gjetën përtej detit, i thanë: Rabbi, kur erdhe këtu? Jisui iu përgjigj atyre e tha: Me të vërtetë, me të vërtetë po ju them juve, më kërkoni jo se patë çudira, por se hëngrët nga bukët dhe u ngopët. Mos punoni për ushqimin që prishet, po për ushqimin që mbetet për jetë të përjetshme, të cilin do t’ua japë juve i Biri i njeriut; sepse këtë e vulosi Ati, Perëndia.
