Shenjtori i ditës – 10 Qershor

Shën Andonina ishte virgjëreshë e krishterë që bënte një jetë të pëlqyeshme për Perëndinë në fshatin e Kodramonit. Atë e arrestuan me urdhër të prefektit Festus, i cili i propozoi ta bënte priftëreshë të Artemidës, por ajo nuk pranoi dhe pohoi Krishtin me shumë guxim. Magjistrati dha urdhër ta rrihnin, pastaj e futi në burg dhe e la pa ngrënë dhe pa pirë. Pas tri ditësh, një rrufe e fuqishme goditi burgun dhe një zë qiellor e inkurajoi shenjtoren të luftonte dhe e ftoi të merrte bukën dhe ujin që i shfaqi para saj. Në mëngjes e çuan para prefektit, të cilit i dëshmoi se kishte humbur në përpjekjen e tij. Ajo kishte një pamje që rrezatonte gëzim dhe shpresë. Festusi u tërbua dhe i dorëzoi tek ushtarët, të cilët e godisnin me pjesën e sheshtë të shpatave. E lumura nuk reshti së luturi dhe u predikoi me më tepër forcë. Pas këtij dështimi, magjistrati urdhëroi ta çonin Andoninën në një shtëpi publike. Pas shfaqjes së vizionit të një engjëlli, një ushtar 23-vjeçar, Aleksandri, shkoi në vendin e shthurjes dhe kërkoi të takohej me virgjëreshën, duke u shtirur se donte të përfitonte nga hiret e saj. Por kur ngelën vetëm, ai i zbuloi Andoninës se e kishte dërguar Zoti dhe e ndihmoi të arratisej, duke e mbuluar me mantelin tij ushtarak. Kur pak më vonë erdhën aty katër ushtarë të dërguar nga prefekti për të abuzuar me vajzën e re, por të habitur, ata zbuluan se në vend të saj ndodhej Aleksandri. E çuan para Festusit dhe Aleksandri pohoi me shumë trimëri besimin në Krishtin, duke i thënë prefektit se edhe ai ishte shërbëtor i Krishtit, i gatshëm për të vdekur për Zotin. Në çastin kur ushtarët po e çonin për ta torturuar, Andonina u shkoi vetë në gjykatë, ku e lidhën bashkë me Aleksandrin. U prenë gishtërinjtë e duarve dhe të këmbëve, pastaj u çanë hijet me kanxha të hekurta, i lyen me zift dhe i hodhën në një gropë me zjarr. Në fund, ushtarët i mbuluan me dhe, që të krishterët të mos ua gjenin më trupat. Në këtë mënyrë, dy heronjtë e dëlirësisë arritën triumfues në Mbretërinë e Perëndisë.