Lutem, pra, para së gjithash të bëhen falje, lutje, ndërmjetime, falënderime, për të gjithë njerëzit, për mbretër, për gjithë sa janë në shkallë të lartë, që të shkojmë jetë të qetë e të sigurt me çdo shpresëtari e thjeshtësi. Sepse kjo është e mirë dhe e pranueshme përpara Perëndisë, shpëtimtarit tonë, i cili do që të shpëtojnë gjithë njerëzit, edhe të vijnë në njohjen e së vërtetës.
Sepse një është Perëndia, një është edhe ndërmjetësi midis Perëndisë dhe njerëzve, njeriu Jisu Krisht, që dha veten e tij shpërblim për të gjithë, për dëshmi në kohën e duhur, dëshmi për të cilën u vura unë predikues dhe apostull, të vërtetën them në Krishtin, nuk gënjej, mësues i kombeve në besim edhe në të vërtetë.
Edhe erdhi në Nazaret, atje ku ishte rritur; edhe sipas zakonit të tij hyri në sinagogë ditën e shtunë, edhe u ngrit të lexojë. Edhe iu dha libri i profetit Isaia; dhe si hapi librin gjeti vendin, ku ishte shkruar: “Fryma e Zotit është mbi mua; prandaj më leu me vaj; më dërgoi t’u ungjillëzoj të varfërve, të shëroj ata që kanë zemrën të thyer, t’u predikoj skllevërve liri, edhe të verbërve rihapjen e syve, edhe të dërgoj të shtypurit në liri; të shpall vit të pranuar nga Zoti”.
Edhe si mbylli librin, ia dha prapë shërbyesit, edhe ndenji; dhe sytë e të gjithëve në sinagogë ishin ngulur mbi të.
Edhe zuri t’u thoshte atyre se sot u përmbush ky shkrim në veshët tuaj. Edhe të gjithë dëshmonin për të, dhe çuditeshin për fjalët e hirit që dilnin prej gojës së tij, dhe thoshin: A nuk është ky i biri i Josifit?
