Edhe Pavli e Varnava rrinin në Antioki, duke mësuar e duke predikuar fjalën e Zotit, bashkë me shumë të tjerë. Edhe pas disa ditësh Pavli i tha Varnavës: Le të kthehemi tani të shohim si janë vëllezërit tanë në çdo qytet ku dhamë lajmin e mirë për Zotin.
Edhe Varnava donte të marrë me vete Joanin që quhej Mark. Po Pavlit nuk iu duk e pëlqyeshme të marrë me vete atë që qe ndarë prej tyre nga Pamfilia, dhe nuk erdhi me ta në punë.
Ndodhi pra një grindje, kaq sa ata u ndanë njëri prej tjetrit; edhe Varnava mori me vete Markun dhe lundroi për në Qipro. Po Pavli zgjodhi Silën dhe doli, si u dorëzua prej vëllezërve në hir të Perëndisë. Edhe shkuan nëpër Siri e nëpër Kiliki, duke forcuar kishat.
Dhentë e mia dëgjojnë zërin tim, edhe unë i njoh; edhe më vijnë pas. Edhe unë u jap atyre jetë të përjetshme; edhe nuk do të humbasin për gjithë jetën, edhe nuk do t’i rrëmbejë njeri ato prej dorës sime.
Ati im, që m’i ka dhënë, është më i madh se të gjithë; edhe asnjë s’mund t’i rrëmbejë prej dorës së Atit tim. Unë dhe Ati jemi një.
Përsëri pra judenjtë morën gurë, që t’i binin me gurë.
Jisui iu përgjigj atyre: Shumë punë të mira ju rrëfeva juve prej Atit tim. Për ç’punë nga ato më bini me gurë? Judenjtë iu përgjigjën, duke thënë: Nuk të qëllojmë me gurë për punë të mirë, po për blasfemi, edhe sepse ti, ndonëse je njeri, e bën veten tënde Perëndi.
Jisui iu përgjigj atyre: A nuk është shkruar në ligjin tuaj: “Unë thashë: Jeni perëndira”? Në qoftë se quajti perëndira ata, tek të cilët u bë fjala e Perëndisë, edhe Shkrimi s’mund të bjerë poshtë, atij që e shenjtëroi Ati dhe e dërgoi në botë, ju i thoni se blasfemon, sepse thashë se jam Biri i Perëndisë? Në mos bëj punët e Atit tim, mos më besoni. Po nëse i bëj, edhe në mos më besoni mua, besojuni punëve; që të njihni e të besoni se Ati është tek unë, edhe unë tek ai.
